Ni ez naiz arrazista

Pareja mixtaAma bat:”…Ni ez naiz arrazista. Niri berdin zait larruaren kolorea, baina kezkatuta nabil aspaldion nire 15 urteko alabarekin, zeren instituzio batetan bizi den musulmandar batekin baitabil….

…Nire alaba txerri okelari uko egiten ari zaio, bere neska-lagunekin jada ez da irtetzen, eta etxean ikaratan gaude aldaketa dezente ematen ari delako…
…Deitzen dizuet ea zerbaitetan lagundu ahal didazuen…”

Zeuk Esa: “…Eta nolatako laguntza behar duzu bada? “

Ab: “Ez dakit…Gustatuko litzaidake berarekin hitz egingo bazenute, eta ondoren instituzio horretako arduradunekin baira ere, ea mutiko horri esaten dioten bere portaera ez dela hoberena gure alabarentzako. Ez dakit, kontua da guk ez dugula nahi txarrik gure alabarentzako”

ZE: “Eta zuk hitz egin al duzu alabarekin?”

Ab: “Bai, baina horri buruz hitz egiten dugun bakoitzean haserretu eginten zaigu eta egoskor ipintzen da…”

ZE: “Eta ahalegindu zarete instituzio horretako arduradunekin hitz egiten?”

Ab: “Bai, eta Hezitzaileak esan zigun mutil zintzoa eta arduratsua dela. Baina guk esan diogu gure alabak izan dituen aldaketak kezkagarriak direla, eta bera muturtu egin zitzaigun eta ondoren ez zuen nahi izan mutilari buruzko informazioa gehiagorik eman. … “
ZE: “Ez da arraroa, ezta? Azken finean ematen du ikararen ondorioz zure portaera sakartu egin omen dela, zeren alabarekin ezin duzu lasai mintzatzu eta Hezitzailearekin ere muturtuta amaitu duzue. Hain urduri egoteko arrazoirik ba al duzu?”

AB: “Bai, badakit. Baina, ez daukagu argi… Zer egin dezakegu?

ZE: “Uste dut, une honetan mutil horrek aukera bat merezi duela. Nik ulertzen dizut duzun  kezka, baina alabarekin hobe izando duzu jarrera samurragoa izan, agian orduan zabalago hitz egiteko aukera izan dezakezu eta….”

Ab: “Baina nola egiten da hori?”

ZE: “Errazagoa izango zaizu zure alabaren sentimenduak ulertzeko gauza bazara, zeren orduan mutil horrekin duen harremana ez duzu erabat ezezkor epaituko. ……

…zure kezka zein da, zure alabak mutil-laguna duela, edo mutil launaren jatorria?…….

…..berarengana hurbildu beherra duzu, bestela hurrengo batean ere arazo bera errepikatuko zaizu eta…

…pentsa ezazu zure 15 urteko neskatoak bere biziko bikotea izando balitz biziko duela harreman hau, eta ikusten badu erezeloak dituzula mutilaren azalaren koloreagatik edota bere jatorriagatik, tinkoago ipiniko da bere nahiaren defentsan…

Ab: “Beno, ahaleginduko gara zuk esaten diguzuna egiten, baina ez dakit…!!!

Gurasoen aurkako indarkeria hazi egin da

Gurasoak jazartzeagetik kondenatu dituzten adingabe euskaldunen kopurua %30 hazi da. Titular deigarri honek azkeneko urteotan ematen ari den egoera adierazten du. Arazo hau, noski, ez da erkidegoan soilik gertatzen, eta konpontzeko moduak bilatzen ari diren arren, momentuz badirudi ahalegin horiek ez direla nahikoak izaten ari.

Aipaturiko titularra aztertzean, burura datorren lehenbiziko ideia zergatietan pentsatzea da. Neska-mutilekiko harremanetan dagoen autoritate ezaz ari naiz, familietan arauak eta mugak ezarri beharko liratekeen momentuan dagoen malgutasunaz. Agian, leuntasun horren oinarria gaurko gurasoek bere garaian jaso zuten heziketa zorrotz eta autoritarioan datza: gurasoek, eredu horretatik ihes egin nahian, aipatu mugak bigundu dituzte. Horretaz gain, indarkeriari garrantzia kentzea, hainbat elementuren influentzia txarra, telebista kasu, gurasoek seme-alabekin egoteko daukaten denbora apurra, zigorrek umeengan traumak sortu ditzaketelaren ustea, adin txikikoen eskubideen gorespena, euren eginbeharrak gaitzesten diren bitartean eta abarreko arrazoiak daude. Zergati hauetaz asko eta asko idatzi da; beraz, ez dago euretan sakontzeko beharrik.

Interesgarria iruditzen zait, ordea, gurasoek seme-alaben indarkeria jasotzen dutenean daukaten erreakzioaz idaztea. Berriro adierazi nahi nuke egoera horretara eraman dezaketen arrazoiak askotarikoak direla, baina nire uste apalean, arazoa kasu gehienetan gurasoen heziketzeko modu ezegonkorrean datza. Edozein kasutan, jazarpena jasotzen duten gurasoen egoera izugarri gogorra izan behar da.

Zeure semea zure kontra hain modu erasokorrean jartzea ezintasun izugarria sortu behar du. Guraso eta seme-alaben figuren artean desoreka egotea naturaren aurka doa. Gainera, bortxakeriaren muga gainditzen denean, gurasoek sekulako frustrazioa sentitzen dute ez direlako ausartzen erasotzaileari aurre egitera. Hortaz, egoera jasangaitza denean poliziara deitzen dute salatzeko, eta horrek are frustrazio handiagoa dakar, une horretan gurasoek mantendu zezaketen autoritate apurra hertsa-botere baten eskuetan uzten dutelako.

Baina batzuetan ez dago besterik eta, indarkeria tartean dagoenean gertatu ohi den bezala, hori izaten da irteera bakarra. Hortxe dago salaketen igoeraren zergatia. Izan ere, datu horretatik konklusio positiboa atera liteke: seme-alaben bortizkeria jasotzen duten gurasoak orain arte eduki duten beldurra eta lotsa galtzen ari dira eta salatzen hasi dira.

Gurasoekiko indarkerian espezializatutako zentruak ugaritzen ari dira azkenaldian. Bertan, heziketa lan terapeutiko baten bidez familiaren egoera zuzentzen saiatzen da, sarritan emaitza bikainak lortuz. Baliabide hauei buruzko informazioa nahi baduzu edo ezaugarri hauek dauzkan egoera bat ezagutu edo pairatzen baduzu, 116.111 Zeuk Esan telefonora deitu dezakezu, bertan mota honetako kasuekin lan egiten bait dugu.

Zergatik da barkamena eskatzea hain garrantzitsua?

Adin txikiko haurrak dituzten gurasoen bilera batean, euren seme–alabei barkamenik ez zaiela eskatu behar aipatzen zen. Hauen esanetan, barkamena eskatzeak agintea murriztaraziko lieke gurasoei eta, ahultasun edota ziurgabetasuna adieraziko lukeen eredu ezkorra litzake haurrentzat.

Ez da gutxiago ere, familiako errespetuzko harremanak benetan dira garrantzitsuak, eta hori argi duzue seme – alaba helduxeagoak dituzuen gurasoek. Muga ez baita beti argia izaten hormonak dantzan dabiltzanean eta konfiantzazko harremana denean famili barruan. Etxeko egunerokotasunerako beharrezkoa da baretasuna, gatazka eta eztabaidak bakoitzaren interesen arteko talka eta gertutasunak mesedetuta bakarrik iristen baitira.

Jarraian nire ustetan barkamena eskatzeak duen garrantzia adierazten duten arrazoiak agertuko dizkizuet:

• Gure seme–alabek ez dutela zertan beti arrazoia izan behar ikasten dute, baita norbera oker egon daitekeela eta halere pertsona onak izaten jarraitu.
• Akats bat konpondu ahal izateko lehenik norberak bereak onartu behar dituela ikasten dute, eta akatsak konpotzea garrantzitsua dela.
• Barkamena eskatzea erraza ez dela ikasteaz gain, berau eskatu ahal izateko sendoa izan behar dela deskubritzeko aukera dute.
• Agian, beste lekuren batean aurkitzea zaila izan daitekezkeen zintzotasun ereduak ikusten dituzte.
• Familia on batean euren kideen artean sortzen diren sentimendu txarrak konpontzearen alde egiten dela ikasten dute.
• Barkamenaren bidez beste pertsonak errespetua merezi duela aintzatesten dute.
• Laburtuz, barkamena eskatzeak gainontzeko pertsonak errespetatzea dakar, eta beraz, nor berak bere burua errespetatzea.

Gure gazteria eta TIC izenekoak

Lasaitu egin nau gure gazteria eta TIC-ak izeneko artikulu bat irakurtzeak. Nire ustetan gehiegizko alarma sortua dago gurasoen artean, beraien seme-alaben alegiazko portaera arriskutsua dela eta sare sozialak erabiltzerakoan. Baina esan beharko potentzialitateak ere handiak dituela 2.0 bezala ezagutzen ari garen mundu horrek.

Ikara oro har ezesagutzan errotua dago, ez baitakigu zertan eta norekin ari diren “sarean” murgildurik ikusten ditugunean. Toki askotan irakur eta entzun ditzakegu sare sozialen erabilera ezegokiaren ondorio latzen gertakariak, etabar.

Gure ustetan larritasuna kentzeko gai honi,  informatzea da garrantzitsuena . Ezagutu zer diren eta nola erabiltzen ditugun trsna hauek. Barnean sarturik arriskuak beste aurpegi bat dauka.

Artikuluan aipatzen den ikerketaren arabera, sare sozialen erabiltzaileen %90ª, 15-18 bitartekoa da. Txikitatik ikasiak dira eta ondo ezagutzen dute bide-zidor horiek, nahiz eta inoiz estropezatzen diren.

Emaitzen eskutik ikus dezakegu edadeen arabera, mota bateko edo besteko sareetan sartzeko ohitura dutela gazteek. Hari horretatik jarraituz,  nerabeek Tuenti erabil ohi dute, eta 20 urtetik aurrera (gutxi gora behera), Facebook-era pastatzen dira.

Paperak galtzen seme-alabekin!!!

…lanean egun txar bat izan ostean, etxeko atea ireki eta dena dago hankaz gora: txerri korta bat izando balitz bezala. Sartzen zara egongelan eta han dago zure semetxoa play stationarekin jotake. Ez du egin behar zuen lanik. Zeeeeer??? Ezpain ertzetik larri irten zaizun galdera horrek, hizketaldia ezik beroaldirako bidea irekitzen dizu. Kontrola galtzen ari zarela ohartuz, ez zara gauza eskuko frenoa tenkatzeko eta mingaina larriegi astintzean min egin diezaiokezu. Gehienetan eginaz eta esanaz beranduegi damutzen zara…

———————————————————–

Baina, umore trakets hau bilaka dezaket mintzaldi kontruktibo batean?

Hemen bide batzuk:

  • Kontziente izan zure haserrealdiaz eta ez ereakzionatu amorru biziz.
  • Lasaitasuna berreskuratu. Horretarako bidezkoa izan daiteke: egongelatik irten, itxaron begiak itxita, beste toki batera begiratu edo amarreraino kontatu berba egin aurretik.
  • Lasaitu zarenean, erabil itzazu gertaerak deskribatzen dituzten esaldiak, eta utzi alde batera deskalificazioak eta salaketak.
  • Orainean kokatu gertatutakoa, eta ez gehitu etiketa mingarririk (“penagarrtia zara…!, “alferra…”, “beti….”, “sekula ez duzu egiten…”. “horrela ez zoaz inora…”, etabar.
  • Modu txarrez hitz egin badiozu, barka eskatu eta erakutsi sentitzen duzula gertatutakoa.

Zihur izango dituzula beste modu batzuk kontrolik ez galtzeko, baina kontuan izan garrantzitsuena praktikan jartzea dela, papelean ez baitu ezertarako balio.

Sorte on!!!

Hooligana da nire aita!!!

Joan den asteburuan lagun batzuen seme baten hockeyko partida ikusten joan nintzen.

Erabat negargarria gurasoen portaera. Ikusi beharra zegoen nola akuilatzen zituzten bere semeek aurkariei egurra emateko eskatuz.

Penagarria eta ulergaitza!! Banekien eskola-kirolaren inguruan honelako gertakariak noizbehinka eman ohi zirela, baina berta-bertatik ikusi eginak artsekabetu zidan.

Gaur egundarian irakurri dut artikulu interesgarri bat. Hemen uzten dizuet irakurri nahi baduzue. Oso ona da (nire aita hooligana da).

Mutziako futbol federazioak, orain direla urte bi, haur-mailetan ematen diren hitzezko indarkeriaren nibela aztertu zuen. Ondorengoa izan zen atera zuten konklusioetako bat: “Oinarrizko futbolean sortzen diren iskanbila guztien atean, %80a gurasoen erru da. Psikologoak, arbitroek eta kirolariek biolentzia bukatzeko desiatzen daude”.

Muturreko adibebide bat lehengo egunean gertatu zen: aita batek arbitro bat bota zuen lurrera zaplada bat emanez.. Aldiz, justu kontrako jarrera 15 urteko gazte batek plazatu zuena, jarraitzaile nagusiei esanez errespetuz tratatzeko arbitroa.

Biolentzia fisikoa alde batera utzita, esan beharra dago seme-alabek honelakoetan ikaragarrizko presioa jasaten dutela bere gurasoengandik, beraien autoestimua eta giza-segurtasuna gutxietsita suertatzen delarik.

Futboleko kontua ez ezik, beste kirol batzuetan ere gertatzen den fenómeno bat da hau.Zaragozako Unibertsitateko Kirol Psikologiako irakaslea den Fernando Gimenoren ustez, “seme-alabek bere gurasoen onespena bilatzen dute”.

Egoera hauetan mesu desegokiak ematea nahi baino errazago egiten zaie gurasoei (“onena izan behar zara eta ezin didazu hutik egin!!!”), eta egokietatik urrun ohi dabiltza (“ahalegindu zaitez eta ondo pasatu!!!”). Umearekiko ospe nahiak, kontrakoa ekar diezaiekete guraso batzuei!!!

Argi daukat beti gaudela hezitzen eta beti izando garela eredu hezitzaile gure seme-alabentzat!!!

Oharra: Berba eginez ulertzeraino!!

16111 Zeuk Esan zerbitzuan era askotako deiak sartzen zauzkigu. Inoiz gurasoen jarrera zurrunaz aritzen dira:”…nire aitak ez dit uzten ezer egiten…gogaikarriak dira nire gurasoek!!…”

Horrelako iruzkinak ohikoak dira nerabeen artean. !3 edo 14 urterekin nork ez da eztabaidatu bere aita-amarekin modu zorrotzean? Edade horretako kontuak dira; nerabea aldaketa garaian baitago.

Behin eta berriz aipatzen diegu saiatu egin behar direla hitz egitera aita edota amarekin. Ostean barrezka hasten zaizkigu maiz, ez baitute ikusten berezko horrelako ahaleginetan aritzea.

Komunikazioa landu beharra dago ume-umetatik  familia barruan. Agian eguneko gorabeherak partekatuko bagenitu gure seme-alabekin hauek txikiak direnetik, zailtasun gutxiago izango genituzke hauek koskortuz gero bizipenez  lepo sentitzen direnetan.

Gainera jarduera hau aberasgarria litzateke bai seme-alaba zein gurasoetzako, nagusiok ere badugu zer ikasi gazteengandik!!

A zelako izenburua eman ziotena joan den astean telebistan ikusi nuen programa bati; hots: “Obsolescencia programada

Lehenengo begiradan kargutu nintzen zertaz zihoan eta nahiz eta hitz bitxi hori nahiko ulergaitza izan, ez ordea beren esanahia. Askoz argiago eta ezagunagoa den fenómeno bati buruz doa kontua, beraz.

Gure eguneroko tresneriaren bizi-iraupena laburrari buruzko hausnarketa dago uztarturik “obsolescencia” hitz potolo honen zeresanean. Gauzak ez omen dira luzarorora begira iraun ditzaten egiten;, garai bateko garbigailu, telebista edota auto txiki haien antzera, adibidez. Ez , ezta gutxiago ere: programatuta omen dago trenta zein aparato askoren bizia azkarra.

116111 Zeuk Esan zerbiztutik ariketa erraz zein dibertigarri bat proposatzen dizuegu.

Batetik ikus ezazue  aipatutako dokumentala; ordu betekoa da eta oso egoki egina. Bestalde, sar zaaitezte “Tresnen historia”-n, familia kide guztiok. Bideo bat da, ondo egina baita ere. Ikusi ostean, elkarrizketarako griña aukeran sartuko zaizue. Horrela bada, utzi askatasun osoz zuen seme-alabei iritzia ematen. Eta anima zaitezte zuek ere zuena ematen!!!

Komunikazio ariketa aberats bat izan daiteke familia giroa berotzeko. Saihestu tira.birak eta kargutu zaietezte, helburua iritziak partekatzea dela. Ez da gutxi!!

Zer deritzozue? Ondo pasatu eta esango diguzue!!

Nerabe normala al daukat!!!

Lehengo egunean hizketalditxo bat izan nuen telefonoz ama barekin. Dirudienez, emakume honen seme nerabeak ez du sasoi hauetan ezagun diren ohitura itsusi bat ere betetzen. Adibide gisa, erabat ordenatua omen dela bere gela txukuntzerakoan, eta ez doala sekula lotara ikaslanak burutu gabe, dio bere amak…Kezkati, galdetu zidan ea normala zen horrelako portaera bat!! (imajina dezaket hainbat guraso azazkalak jaten, ulertu ezinik nolatan bada honelako kezka xelebrerik!!)

Dena dela, argi gera dadila bakoitzak berea zaindu behar duela. Norberarena izaten da poz zein kezka iturri. Baina agian guraso askotxo kezkatiegi agertzen zaizkigu, eta emakume hori izan daiteke adibide bat.

Nerabe bakoitzak bere ritmoa zein bere azaugarriak pertsonalak ditu, eta ohikoak diren ohituretatik aparte egoteak ez du esan nahi ezer larririk gertatzen zaionik. Ez dezagun arazorik ekarri ez dagoen tokitik!!

Agian ikusiko bagenu portaera horiek gehiegizkoak direla eta burutu ezean ezinegon larria sumatzen diogula gure semeari…Sufrimentu emozionalaren agerpenak emango digu larritasunaren neurria. Horrelakoetan laguntza aurkitzea dugu bidea.

Ama, irakasleak begitan hartu nau!!

El Profe me tiene Manía“…Aizan! Dirudienez matematikako irakasleak begitan hartu omen du nire semea. Ez dakit zer dela eta, nire semea ez baita batere zaila traturako. Hori bai, ez da isilik geratzen den horietakoa, zer do zer gaizki iruditzen bazaio. Berba egiten du, bere iritzia emanez; ez baikaude diktadura garaian…Zer pasatzen da irakasle honekin? Elizan egongo balira bezala portatu behar al dira ikasgela bertan?. Entzun iezadazu neska !!! zer egin behar dut irakasle honen portaera salatzeko?Nire semea ikaratan baitago eskolara joateko eta hor dabilkigu denak suspendituko dituenaren ikaraz…”

————————————–

Ba, bai: 116111 telefonoan inoiz izan ditugu honelakoak. Gurasook agian arinegi epaitzen ditugu irakasleen alegiazko portaera traketsak, berauen ikuspuntua kontutan hartu barik, edota gure umeena soilik hartuta.

Guraso hauek irakaslearekin hitz egitera joan daitezen aholkatuz gero, sarri askotan ezetzaz erantzun  ohi digute. Kontua zera da: sarritan ume horiek bere partea izaten dutela salatzen dituzten gertaeretan, eta bere gurasoek ez baldin badoaz irakasleen ikuspuntua ezagutzera, tirabirak zakartu egin daitezkeela etengabe.