Comunicación-Komunikazioa – Page 4

Tablet eta Smartphone: oinarrizko aholkuak erabilera on baterako

Urte Berri on guztioi!!! Nola joan dira Eguberriak? Gu geu, hemen egon gara 116111 telefono zenbakiaren atzean.

Nola portatu izan dira Olentzero, Aita Noel edo Hiru Erregeak? Agian zuotariko batzuekin ongi. Tablet-ak, smartphone-ak, etabar. Hauek bai opariak!!! Agian, guraso batzuk ez dira izango mota horietako oparien defentsoreak, baina egongo dira baita begi onekin ikusten dituztenek ere.

Hauentzako eta, batez ere, tresna hauen erabileraren arriskuak gutxitze aldera, oinarrizko aholku batzuk ekartera gatoz. Aholku hauek, elkarrizketaren bitartez aplikatu behar dira. Aholku errazak eta baliogarriak, erabat. Bagoaz.

– Neska-mutilak laster ikasiko dute nola atera behar zaion etekina tablet edo smartphone bati. Baina, aldiberean, ikasi behar dute zeintzuk diren erabiliera txar baten arriskuak.

– Jaki behar dute non, nola eta noiz erabili behar duten honelako tresna berri bat.

-Erosketa egin orduko, gurasoek ikasi beharko lukete gadget hauen inguruko oinarrizko aspektu batzuk bereizten. Adibidez: nolako tresneri aukerak dauden, nolako aplikazioak dauzkaten eta baita nolako programak eta zerbitzuak ere.

– Txikienei begira, derrigorra litzateke konfigurazio on bat egitea. Iragazkiak jarri, eduki ezegokiak edo arriskutsuak ematen duten web orrietara sar ez daitezen.

– Gazteak errespetuz jokatu behar dute bai sarean ari direnean eta baita on-line jokoetan ere. CIBER-JASARPENA delitua da (erasoak, irainak, xantaiak, txantxa itsusiak, etabar)

Guraso bezala, gure seme-alabei, aholku hauek ematen saiatu behar gara. Nahi izanez gero, begira dezakezue ondorengo artikulua, bertatik atera baitugu gure idatzia.

Begira ezazue, baita estatu batuetako ama baten adibidea ere. Hark iPhone bat oparitu zion bere semari, baina baita arau zoragarriak ipini ere. Irakur ezazue hemen.

Har dezagun arnasa!!!

Ahalik eta lasaien egon. Jakin badakigu ez dela batere erraza, baina hain garrantsitzua da!!!. Seme-alabei ezin diegu berehalakoatasunezko erantzunik eman, ez eta pentsatu gabeko jarrerekin hezitu.

Gurasoren batek, estutasunez josita deitzen digunean, lasaitasuna berreskuratzen laguntzea da Zeuk Esanen dugun oinarrizko tresna. Barrua baretzea komeni izaten da, behar bezalako hausnarketa burutu eta erabaki zuzenagoak, ostean, hartu ahal izateko. Batzuetan lortzen dugu, baina ez beti.

Inoiz, larrialdia dena, hitz egin ostean, eguneroko arazo arrunt bat bihur daiteke. Baina badaude, arazoaren aurrean interbiderik ezin dutenek aurkitu.

Inoiz mintzatu gara konponbidearen ahalegina kontutan hartzeko gai ez direnekin. Hauek, salaketa edo zigorraren guran hurbitzen zaizkigu, bateko adingabe edo besteko irakasle zein monitoreri, ordainak bueltatzeko gogoz

Hain gora-goraka azaltzen zaizkigun gurasoek, ezin izango dute inolako konponbiderik aurkitu euren urduritasunaren kargun egiteko gai ez baldin badira; edo gutxienez, guregandik laguntzen uzten ez badira.

Again semeari edo alabari gertatu izan zaion zerbaitek astoratu dezake, gure deilari heldua. Baina, izan liteke ere, semeak edo alabak kontaturikoa subjetibotasunez zipristinduta egotea, eta garbiago esanda, baita antzerki-izaeraz azaldua ere. Behin baino sarriagotan gertatu izan zaigu.

Kasu horietan, ez da komeni burugabe jokatzea. Bata da semeari edo alabari sinestea, eta bestea ez planteatzea besteek (hau da: balizko errudunak) ere izan ditzaketela beraien ikuspuntua. Ikertu beharra dago, beraz, gertatutakoa, eta biderik onena ahalegin horretarako, testuingurua ulertzea izaten da. Nola eman diren gertakariak, non egon diren, nortzuk hartu dute parte, nola hasi den, etabar. Ikertzea, hori da: gertakarien lotura konprenitzea. Horren ostean, hartu lasai erabakiok!!!, baina ez ezazue eraki ezer, ulertze ahaleginik egin orduko. Bai?

Garrantzizkoa da beraz, gure umeekiko dugun protekzionismoaren izenean, iparrik ez galtzea. Kontuan izan, ezin dugula, itsu-itsuan, beraien alde egin. Izan ditzakete erantzunkizunik hainbat gertakaritan, nahiz eta gure aurrean errugabe legez azaldu. Amarruan jausten bagara, atera kontuak!!! Txarra guretzako, trarra gure umeentzako, baina txarragoa erruduntzat jotzen ditugunentzako.

Bai, bai; testuz ibil gaitezen.Gure adingabeek nolabaiteko iskanbila, gatazka edo larriunea azaltzean, kaltetuak balira aurkezten bazaizkigu, har dezagun arnasa ahalik eta sakonen. Ondoren, has gaitezen gertatutakoa konprenitzen; zerbait ulertzea ez baita babesik ez ematea. Babesa beti, baina heziketa ahaztu gabe.

Seme-alabak: gurasoen arteko harremanaren lekukoak

Familia sare bat da non afektua ahuntzen dena, etxekoen arteko lotura sortzen doan einean. Lokarri hori gauzatzen joan ohi da eguneroko uneen eskutik, bere gorabeherekin

Noiz behinka entzutea tokatzen zaigu honako hau:
-“Zelako zortea izan duten guraso hoiek bere alabarekin…”

Edo baita erabat kontrakoa ere; hau da:
-“Bai zorte txarra dutena guraso maitagarri horiek irten zaien seme alferrarekin…”

Jakin badakigu, gazte baten heziketa ez dagoela murriztuta etxeko girora eta bertako eraginera, baitaude beste mota batetako indarrak, haien artean, genétika bera, lagunartea edota beste nagusi batzuek beraiengan izan ditzaketen eragina, besteak beste.

Influentzia hauek izan daitezke nahi onerako nahi txarrerako, baina hala edo hola izan esan dezakegu beraien indarra ez dela familiak berak duen parekoa.

Gurasoengandik gureganatzen dugun esperientzia efektiboa, ondorengo bizipen guztien ardatz bihurtzen da. Etxean bizi dugun giro emozionala oinarri gorpuztuko zaigu gure baitan, lehena eta sustraikorrena delako aldi berean. Fenomeno hau onerako zein txarrerako izan daiteke, izan ere, afektu pozgarriek onurak dakartzaten bezala, giro gaiztoek ezbeharrak ekar ditzakete eta.

Kontuan hartu beharrako aspektu bat gure seme-alaben heziketaren harira, gurasoen harteko harrena bera da, ezbairik gabe. Oker ibil gaitezke ustean hezitzea seme-alabenganako eskuhartze zuzena dela bakarrik, zeren hezitzen ari gara baita gurasook gure artean liskarrean, hzketatzen edo muturtuta ari garenean ere.

Haiek beti dira bere hurbilean gertatzen denaren lekuko, eta nahiz eta sarritan uste dugun ez direla konturatzen (batez ere gaztetxoagoak direnean), denetaz ohartzen dira. Eta horrela izanik, pentsa dezakegu gurasoek ditugun elkarrenganako moduek eragin potoloa dutela beraien izaeraren formakuntzan.

Empatíaren garrantzia nerabeen heziketan

“Nire amak uste du ume bat baino ez naizela oraindik, eta gauza horretaz ez dudala pentsatzen”
Hauxe bera esan zigun lehengunean mutiko batek telefonoz. Baina, zeri buruz zebilen gazte hau? Ba, sexualitate inguruko lehendabiziko nahastura eta buruhaustez, noski!!.

Antza zalantzaz beterik zebilela eta aldi berean, baita beldurti ere , eztanda egin omen zuen eta gurasoengana hurbildu azkenik, barrua hustu beharrean.

Aitortu behar zituen kontuak ez ziren ez, nolabait esateko, betikoak. Aldiz, nerabe honi narabaritzen zitzaion edadeak eragindako gorabera propioak. Baina, bazegoen kontu aparteko bat; hots: bere homosexualitatea.

Mutilak ditu gustuko…Beno, bere estutasuna lasaitzea iruditu zitzaigun lehendabiziko zeregina, kulpabilitatez beterik baitzegoen gaztetxo hau. Kontuak kontu, gurasoen erantzuna ez zen izan hoberena; ezta gutxiagorik ere.

14 urte ditu mutil koskor honek, eta honelako ezohiko kontu bat zaila izan beharko da manejatzen, bai berarentzako eta baita gurasoentzako ere.

Zoritxarrez erantzun erabat mingarriak eman zizkioten; besteak beste, hemengo hauek: “ken ezazu hori burutik”, “ez esan tontakeriarik”, “zu normala zara”, “ez gaitzazu desengainatu”, edo hain eskuragarria den “zu oraindik ume bat zara eta…”

Lekuz kanpo geratu zen gaztea, ondoren. Ordurarte sutabe gogorrak izan diren amak eta aitak ezin jarraitu paper hori betetzen semearen aldera. Agian informazio falta, edo hain errotuta dugun sasiheziketa eredu batzuek, ez diote uzten aita-ama horiei beste ikusmira batetik baloratzen semeak mahai gainean jartzen ari diena.

Zeuk Esan zerbitzuan tentuz egongo gara mutil honen laguntzarako. Badakigu sostengua behar duela. Badakigu baita mintzatu mintzatuz, eta denboraren laguntzaz, mamuak baretzen joango zaizkiola ere, eta aldi berean gurasoek barneratu beharko dutela semearen kondizioa.Denbora beharko dute batak eta besteek.

Agian guraso hauek izango balute nolabaiteko laguntzaren bat, arinago konturatuko lirateke zenbateraino dagoen sufritzen mutila beraien jarreragatik. Baina ez dute, eta akaso esanen esanez guregana hulbitzea lor dezakegu, semearen bitartez egin diegu eskaintza hori behin baino sarriagotan eta.

Empatizatzea beti da bide argia, sakona, eta emaitza onen sortzaile. Hor dago koska nagusietariko bat: besteen sentipenetara hurbiltzeko beharrizana dugu.

Nola landu umeen dolua?

Nola azaldu ume bati lagun maite baten heriotza? Ulertuko ahal du zer den heriotza bera? Kontatzea edo ez kontatzea hobe? Zer egin galdetzen badigu? Berdina al da bost edo hamar urte dituen umeen bizipena heriotzaren aurrean?Egon al daiteke ume bat doluminpean? Nola lagun diezaioket?Laguntza berezia beharko al du? Kalte egingo ote dio gu goibel ikusteak?Ezkutatu egin behar zaio gertatutakoaren egia?Zer egin dezakete profesionalek ume bat dolua pasaten ari denean?

Galderak eta erantzunak, zein baino zein zailagoak; ez ala?Egia da bai, nagusiok goian aipatutako galderei aurre egin beharko diegula, gure umeek arinago edo nekesago galera sakonak izango baitituzte beraien bizitzetan.

Loreto Cid psikologoak “Esaidazu zer gertatu den” gida bat plazaratu berri du, non argibide batzuek azaltzen dituen, umeei laguntza egokiago bat emateko gurasook zein profesionalak, doluen harira.

Argitalpen hura “on-line” formatoan duzue. Dena dela, aholku batzuk utziko dizuegu galdera horien inguruan izan dezazuen laguntza bat.

1. Egia esatea bidezkoa da, baina kontuz gordinegi jokatzearekin, egia bera egokituta egon behar baita umearen garapen edo edadera.
2. Heriotza, heriotza da. Ez ezazu erabili metafora nahasgarririk gertatutakoa leuntze aldera. Adibidez, esaten badiozu ume bati aitona lotan gelditu dela eta ez dela sekula izartutko, sor diezaiokezu ohean sartzeko beldurra. Edo azaltzen badiozu ahizpatxoa zerura joan dela ona izan delako, ondoren ez du jakingo komeni izango zaion ondo portatzea edo ez, ondorioak ondorioz.

3. Umeek beraien burutazioetan inoiz pentsa dezakete heriotzaren erantzuleak direla. Horrela denean ezkutuan gordetzen dute balizko erru hori. Horregatik adi egon behar gara.

4. Azalpenak geldiro eman behar zaizkie eta beti galdera, zalantza eta beraien beharrizanen erritmoan.

5. Nahi baldin badute, utzi egin behar zaie heriotzaren inguruan antolatzen diren errituetan parte hartzen. Sei urtetik aurrera, ahal dute egon gaubeletan edo hileta elizkizunetan.

Eta ez ahaztu, umeek badutela goibel egoteko eskubiderik, nahiz eta guretzako gogorra izan.

Biolentziaz ari garenean…

Gaur goizean ezohiko dei bat izan dugu zerbitzuan. Euskadi Irratikoek deitu digute elkarrizketa batetarako. Hamabost minutu eskaseko elkarrizketa egin digute, egunotan Deustuko Unibertsitateko ikerlari talde batek, gurasoek jasatzen dituzte tratu txarrei buruz atera duten txostenaren harira.

116111-Zeuk Esan zerbitzua gai zehatz horren inguruan espezializatuta ez dagoen arren, gustura mintzatuko ginela esan diegu, zeren interesgarria oso da familia eta gazteria uztartzen dituen gaien harira iritzia izan eta debatea mamitzea, entzuleen edota irakurleen onerako.

Zertaz ari gara biolentziaz mintzatzen garenean?

Ikuspegi zabal batetik, esan dezakegu komunikatzeko modu bat dela. Ezegokia, bai, baina baita zerbait aditzera emateko ahalegina ere; hitzaren faltan. Ideia honen eskutik, elkar-ulertze aldera hitzaren porrota adierazten duela esaterik badago.

Baina zer kominikatzen dugu orduan?
Ez da erraza ideia bera defenditzea. Biolentziaten erabilera portaera bat da. Jakin badakigu gizakion joera ume-umetatik gauzatzen dela, eta baita ibilbide horretan ama eta aita direla moldeatze horren eragile nagusiak. Ondoren, ez da batere aldrebesa portaera biolentoa eta etxean ikasitakoaren artean lotura dagoela plazaratzea. Biolentzia ikasi egiten da, solidaritatea ikasten den bezala.

Baina, orduan zergatik etxe berean batzuk biolentziarako joera izan dezakete eta alderantziz beste batzuk ez?
Bai; galdera horrek zalantzak pizten du esandakoarekiko. Baina familia bera pertsonok bezalaxe geldiezinesko aldaketan dago. Edozein familiak gorabeherak izaten ditu bere ibilbidean: aitaren edo amaren langabezia, heriotzak, banaketak, etabar. Estresoreak deitzen diegu gertaera horiei; eta beraien zama bizi arren aurrera egin beharra egoten da. Sarritan era honetako gertaera bortitzak, kolokan jartzen ditu etxeko nagusien errekurtsoak. Impotentziaz jota, amorru bizia dutelarik, hezitzerako jarrera bera ere aldatu egiten da eta sekula inoiz pentsatuko ez luketen portaerak abian jar ditzakete gurasoek.

Gazte biolento bat, jaio edo gauzatu egiten da?
Badaude kontu horiek hausnartzen dituzten ikerlariek. Horietariko asko burmuinaren aldaketa eta egokitze iraunkorrean defendatzaile sutsuak dira. Hau da: gizakiaren adimena belaki xurgatzaile baten bezalakoa da, eta bereganatzen dituen informazioa eta bizipenak onuragarriak badira, bere garapena bide onetik joango da.

Baina, guraso batek hoberena nahi izango du beti bere seme-alabarentzako, ezta?

Beti ez. Ezin ahaztu adingabeek jasatzen dituzten tratu txarrak. Egoera normalean ama zein aita batek hoberena eskeiniko die bere umeei, baina kasu batzuetan hori horrela ez da ematen.

Esan dezakegu umetan tratu txarrak pairatutakoa nagusitan tratu txarren eragile izango dela?
Ez dago zertan. Badaude umetan tratu txarrak jasanarren nagusitan uko egin diotenak bizimodu horri . Bestalde, egia da bai gurasoenganako jarrera ezegokiak gehiago ematen direla tratu txarrak ematen diren etxeetan.

Zer motatako familietan du eragin gehieago mota honetako jasarpenek?
Ikerketen arabera, tratu txarren agerpena gehiago ematen den horietan. Umeek kopiatu egin ditzakete portaera bezala belarrondokoa, bultzada, etabar, zeren beraien buruan legitimatu egin daitekelako joera bera gurasoek normaltzat erabiltzen dituzten einean.

Aldiz, baita umeek axolagabekeriaz heziak diren etxeetan ere. Kasu horietan adingabearen beharrizanak modu desegokian dira artatuak eta bere babesa eta garapena kinka larrian jartzen dira. Bere kabuz egiten du bizia umeak, gurasoen begirada eta gainbegiraketa urripean. Ondoren, frustrazioa, tristura eta amorrua areagotu daitezke bere baitan.

Azkenik, ematen da baita umeari dena baino gehiago ematen zaion etxe horietan ere. Umea muga gabe hasten da, esfortzuaren baliao zer den ez dakielarik eta frustrazioaren aurrean baliabide gabe geldituz. Egoera horiek “emperadoaren sindromea”sor ditzakete.

“Nire bizitzako egunik onenetarikoa izan dut gaur”

Noiz behinka honelakoekin ere etortzen zaizkigu seme-alabek; ondo daudenean errazago egiten ohi zaie bizipoza plazaratzea. Gainera, kasu hauetan, gutxiago arriskatzen dute beraien emozioak azaleratzerakoan.

Baina badute egun goibelak, guregandik urruti sentitzen ditugun horietakoak

Gure arimako ateak itxita, isiltasunaren konpaini bakarra aukeratze aldera eta keinu barrurakoez jantzita, benetako lagunei bakarrik esaten diegu esan beharrekoa. Horiekin soilik mintzatzen gara zabal eta goxo. Beraiek ez digute gogor begiratuko, ez eta behar ez ditugun hitzak aurpegiratu…

Guk aukeratzen ditugu gure aitorleak, gure hobe beharrez.
Bestalde, beraien emozioek kudeatzen ikasi behar dute nerabeek, egoki eta eraginkortasunez, ez dezaten tragu txar larriegirik nozitu. Gure aldetik, adi egon behar gara prest daudenerako, eta lasai entzun sermoiek alde batera utzirik.

Nerabe normala daukat!!!

Bere semeaz kezkatuta zegoen ama batek esan zidan.

Egia da bai, nerabeen ezaugarri nabarienak ez direla konstantzia eta oreka, baina ama honen semea “gehiegi” ardaratzen omen da bere etxeko eginbeharrez. Berandu irtetzen da etxetik bere logela txukuntzeko, garai bateko amek egiten zuten bezala, edota ez omen da oheratzen lanak bukatu aurretik nahiz eta beranduegi amaitu, etabar.

Emakume hau kezkatuta agertzen zitzaidan , bere semearen ohitura “arraro” hauek arazo psikologiko baten ezaugarri izango ote zirelakoan.

Imagina dezaket hainbat guraso negarrez inbidiaren inbidiaz, lerro hauek irakurtzean. Zergatik nireak ez du arazo hori?, esango lukete aita-ama hauek.

Denori kezkatzen digu etxekoak. Nola bestela? Agian badaude ezeri garrantziarik ematen ez dioten tripa-zabalak ere, baina gehiengoa ez dut uste horrelakoa denik. Normalean gure seme-alaben aldaketei begira gaude gehienok, eta beraiekiko dugun buruhauste asko eta asko hortiz doaz.

Edozein “Psicología Ebolutibako” manualean agertzen zaigu “haurraren lehenego agina sei hilabetekin irtetzen dela”. Bai, baina jaikin badakigu gutxi goraberakoa dela egia hori, eta kasu askotan beranduago edo arinago irtetzen direla; hau da: tokatzen denean, jakina.

Honekin nora noa? Argi utzi nahi dut erlatibizatu egin behar direla gizakion garapeneko lorpenak. Nerabeekin ere berdin pasatzen da, zalantzrik gabe. Nahiz eta ohikoa ez den aipatutako ama honen semeak dituen ohitura “helduak”, ezin esan bada ohitura horiek normalak ez direnik, bale?

Ez ditzagun arazorik bilatu ez dauden tokian!!!

Hori bai, desberdina litzateke portaera bera lekuz kanpokoa balitz eta bere egiteko horiek ez egiteak sufrimendu nabaria sortuko balioke gazteari . Orduan kontsultatu beharko genuke profesional bat gu argi gintzan

Normala da kezkatzea seme-alaben kontuetaz, horregatik bada zalantzrik baduzue bila ezazue konfidantzazko ingurukide lagungarria bat. Berba egiteak eta bestearen ikuspuntua entzute hutsak ikara ezabatu edo murrizten digu askotan. Distantzia hartu beharra dago behar bezala baloratzeko kezka-iturria eta ondoren biderapen egoki bat asmatu.

Badakizue hemen guatuzuela 116111 an, gauza hauetaz gustura mintzatzeko.

Eta ez ahaztu seme-alabez gozatzeaz!!!

14 urtetik gorako seme-alabak dituzten gurasoentzako ekitaldia

Gasteizeko Ai Laket eta kataluniako Igenus erakundeek martxan jarriko duten ekimen baten berri ematera gatoz gaurkoan. Jarduera hau 50 eta 70 urteen bitartean jaioak izan eta gaur 14 eta 30 bitarteko seme-alaben gurasoak direnei zuzenduta dago.

Helburua mahainguru bat gauzatzea baino ez da. Bertan jardungo dira hizketan drogomenpekotasunaren prebentzioa nerabezaroan gaia hizpide dela.

Hitzordua datorren ekainaren 30ean izango da Gasteizeko ALDABE zentru zibikoan. Ez da egongo inolako hitzaldirik, eta horren trukean, metodología partehartzaile baten alde jo dute antolatzaileek; hau da: zazpi bat pertsonak mahainguru bat osatuko dute moderatzaile baten bitartekaritzaz baliatuz.

Ekitaldi honetara doan guztiari 40€-ko ticket-oparia emango zaio, denda konkretu batzuetan balio berdineko erosketekin trukatzeko, eta baita ikertzaile talde batek nerabeei eta emakumeei buruz eginiko liburu bat ere.

Gure babes osoa honelako ekitaldieei, nerabeen portaera arazotsuen aurrean bideak topatzerako, komunikazioa ipintzen baitute ardatz nagusi.

Informazio gehiego nahi baduzue, begira ezazue link honetan.

Ni ez naiz arrazista

Ama bat:”…Ni ez naiz arrazista. Niri berdin zait larruaren kolorea, baina kezkatuta nabil aspaldion nire 15 urteko alabarekin, zeren instituzio batetan bizi den musulmandar batekin baitabil….

…Nire alaba txerri okelari uko egiten ari zaio, bere neska-lagunekin jada ez da irtetzen, eta etxean ikaratan gaude aldaketa dezente ematen ari delako…
…Deitzen dizuet ea zerbaitetan lagundu ahal didazuen…”

Zeuk Esa: “…Eta nolatako laguntza behar duzu bada? “

Ab: “Ez dakit…Gustatuko litzaidake berarekin hitz egingo bazenute, eta ondoren instituzio horretako arduradunekin baira ere, ea mutiko horri esaten dioten bere portaera ez dela hoberena gure alabarentzako. Ez dakit, kontua da guk ez dugula nahi txarrik gure alabarentzako”

ZE: “Eta zuk hitz egin al duzu alabarekin?”

Ab: “Bai, baina horri buruz hitz egiten dugun bakoitzean haserretu eginten zaigu eta egoskor ipintzen da…”

ZE: “Eta ahalegindu zarete instituzio horretako arduradunekin hitz egiten?”

Ab: “Bai, eta Hezitzaileak esan zigun mutil zintzoa eta arduratsua dela. Baina guk esan diogu gure alabak izan dituen aldaketak kezkagarriak direla, eta bera muturtu egin zitzaigun eta ondoren ez zuen nahi izan mutilari buruzko informazioa gehiagorik eman. … “
ZE: “Ez da arraroa, ezta? Azken finean ematen du ikararen ondorioz zure portaera sakartu egin omen dela, zeren alabarekin ezin duzu lasai mintzatzu eta Hezitzailearekin ere muturtuta amaitu duzue. Hain urduri egoteko arrazoirik ba al duzu?”

AB: “Bai, badakit. Baina, ez daukagu argi… Zer egin dezakegu?

ZE: “Uste dut, une honetan mutil horrek aukera bat merezi duela. Nik ulertzen dizut duzun kezka, baina alabarekin hobe izando duzu jarrera samurragoa izan, agian orduan zabalago hitz egiteko aukera izan dezakezu eta….”

Ab: “Baina nola egiten da hori?”

ZE: “Errazagoa izango zaizu zure alabaren sentimenduak ulertzeko gauza bazara, zeren orduan mutil horrekin duen harremana ez duzu erabat ezezkor epaituko. ……

…zure kezka zein da, zure alabak mutil-laguna duela, edo mutil launaren jatorria?…….

…..berarengana hurbildu beherra duzu, bestela hurrengo batean ere arazo bera errepikatuko zaizu eta…

…pentsa ezazu zure 15 urteko neskatoak bere biziko bikotea izando balitz biziko duela harreman hau, eta ikusten badu erezeloak dituzula mutilaren azalaren koloreagatik edota bere jatorriagatik, tinkoago ipiniko da bere nahiaren defentsan…

Ab: “Beno, ahaleginduko gara zuk esaten diguzuna egiten, baina ez dakit…!!!