Valores-Baloreak – Page 2

Ametsetako txoria

pajarillo de la guarda – ametsetako txoria

Nikon aitarentzako, maiatsunez.

Belaunikatu eta aurpegia finkatu nuen lurrean galdezka, ez dakit zenbat denboran, zergatik negarraren jarioak ez zidan uzten ez ikusten ez eta entzuten. Zergatik, zergatik, zergatik…joan da, galdezka etengabe.

Egunak pasatu ziren eta haietariko egunsenti hartan, ez dakit zazpigarrena edo hamargarrena izan zen, txoritxo bat pausatu zitzaidan sorbalda magalean eta honela esan zidan:

————————————

“Ez dakigun moduan, gauero ilargiak bere aurpegia zergatik aldatzen duen, ez eta zergatik tximistargia izugarrizko abiaduran irteten den ekaitzaren sabeletik leku zehatz batetara, edo lore batzuk negualdi osoa irauten duten, besteek lehengo elurren atarian zimeltzen direlarik, ez dakigu ezta ere maite ditugunak zergatik joaten diren batzuetan, ez dauden besteetan edo gurekin ahaztu egiten diren inoiz.

Ulertu nahi dugu dena, kontrolatu, lotuta eduki hemen, gurekin eta betirako. Eta hau ez denean gertatzen azalpen bila saiatzen gara: “Ametsetako txoria” irakurtzen jarraitu

ESPERIENTZIAK OPARITU

juventud-comprometida Gaur, autobusean bi gazteren arteko elkarrizketa aditu dut. Gabonak eta kontsumismoaren inguruan ari ziren hizketan. Opariak nahi zituzten, baina orekatuak. Gabon jaiak gustuko zituztela, zerbait berezia bailitzan bizi izan baitituzte txikitatik; bestalde, hutsalkeria eta nahitaezko zein hala delako-aren kostu horien konplize izatea ez zuten gustuko.

Detaile hori konpontzeko ahaleginetan zenbiltzan, hainbat ideiez baliatuz. Mundua konpontzen, esaten den bezala.

Belarria tinko jarri dudala aitortu beharra daukat. Desitxuratze profesional hutsa. Entzun. Hemen, lanean, arazoak, iritziak, hausnarketak…entzuten ditugulako egunero.

Egunero entzuten ditugu hedabideetan, gaztaroaren inguruan pil-pilean dauden arazoak, balioen falta, parte-hartze urria etab. Eta kalera irtetean, prentsak dioenarekin bat ez datorren errealitatearekin egiten dut topo: gazteak, gizarte honen hutsalkeriaz kezkaturik; gazteak=arazoak horma-irudia bermatzen duen gizarte berarengatik kezkaturik. Eta ez da hala.

Eguna poztu didate gazte hauek, hainbatetan leporatzen dizkiegun topikoetatik at azaltzea erabaki dutelako. Hausnartzera gonbidatu naute beraien hausnarketek. Gazte hauek izango dira hain beharrezkoa den paradigma aldatzea lortuko dutenak, Mundu mailako gizarte eraldaketa bermatuko dutenak. Pena bat litzateke, ordea, jomuga hau lortzera bidean guk utzi diegun mundu lohi, hauskor eta hutsarekin topo egin behar izatea.

Ez dut nahi hain ezkor jarri. Azken finean, gazte hauek Esperientziak Oparitzeaz mintzo ziren, norbaiten ondoan bizi izandako momentu horien garrantziaz, alegia; publizitatearen gaur egungo bonbardaketari so egin gabe, etengabeko objektu, jabetzak izatea soilik goraipatzen gabe.

Esperientziak familian, lagun artean; esperientziak, onak zein kaxkarragoak izan, norberaren eraikuntzan parte hartzen laguntzen dutelako. Bizitzako zenbait momentutan, oroitzapenen biltegira hurbildu eta solasaldiak, maiteekin bizitako momentu berezi horiek berreskuratzeak daukan garrantzia azpimarratu beharra daukagu. Gazteek zioten, momentu horiek beste ezer baino garrantzitsuago zirela eta zahartzarora heltzean, beraien ondorengoei momentu bereziak azaltzea gustatuko litzaiekeela; batez ere, oroitu ditzaketen horiek, berriki gertatutakoez gogora ezinik zaudenean, altxor bat delako oparitutako esperientziak oroitzea.

Txepeltxo bilakatzen ari naizela aitortu beharra daukat, baina autobusetik hunkiturik jaitsi nintzen, hunkiturik eta itxaropena dagoenaren konbentzimenduarekin.

Zeuk Esan Telefono Zenbakia, Zer da?

Agur bero bat gure bloga jarraitzen duzuen denoi.

Gure eremutik kanpo izandako ezbehar teknikoen ondorioz, eta, jasandako geldiunearen ondoren, (irrikan geunden hau esateko!) Berriz ere bueltan gara!!

Askok galdetu duzue isilunearen zergatiaren inguruan, eta zerbitzuak jardunean jarraitzen ote duen.

Eraso informatikoa izan dugu, blogak hondatuta zeuden eta bai, zerbitzuak bere jardunean jarraitzen du.

Galdera horiei dagokien erantzuna, beraz, Bai da; orain arte bezala, egitekoak egiten jarraitzen dugu, betiko betebeharrak burutzen. Zer den betikoa? Hemen duzue azalpena.

Zeuk Esan, Eusko Jaurlaritzaren laguntzazko telefono zenbakia dugu, Haur eta Nerabeei zuzendutakoa, batipat; Adingabekoen telefono zenbakia, alegia. Zenbait baldintzek ahalbidetu zuten honen sorrera.

Alde batetik, Otsailaren 18ko, 3/2005 Legeko 42. Artikuluak dioenari erantzuna emaneteko: Haur zein Nerabeei Arreta eta Babesa eman behar zaie, hauen eskubidea baita informazio telefoniko zein elektronikoa bideratzen dituzten zerbitzuei, doako sarbidea izatea.

Bestetik, Europar Legebiltzarreko Gizarte-Gaien Txostenaren ondorio gisa, zeinak, 2010ean, haur eta gazteen gaiei erantzungo zien 116111 telefonoa abian jarri zuen, Europar Batasuneko herrialde guztiak erabaki honen jakitun eginik.

2010eko urriaren 5an hasi zen, beraz, zerbitzu honen ibilbidea, komunikazio esparru desberdinak agerian utziz: 116111 zenbakian arreta telefonikoa, Zeuk Esan webgunea, Sare Sozialak, YouTube kanala, Zeuk Esan Aldizkaria eta heldu zein gazteentzako blogak, parte hartu nahi duen ororentzako askatasun osoa bermatuz.

Hauekin batera, psikologia eta gizarte hezkuntzan adituak diren langileekin egiten dugu topo; talde hau da aipatutako tresnen erabilpena eta hedatzea sustatzen eta bermatzen duena.

116111aren bitartez, galdekizun sorta zabal bati ematen diogu erantzuna. Askotariko gaiak dira, horien artean eskola jazarpenarekin loturikoak, berdinen artean edo familian ematen diren harreman-gatazkak, gai afektibo-sexualak, autoestima arazoak, bakardade sentimenduarekin loturikoak…

Sufrimendua handia izaten da batzuetan; bestetan, kezkak hitzetan jartzearen beharra, beste aldean norbait entzuten dagoela jakitearen lasaitasuna. Beldur eta zailtasunak gainditzeak ematen duen poztasunarekin egin dugu topo, eta, baita burutzen dugun lanarekiko esker onarekin.

Gorago adierazi bezala, blogak, adierazpen eta parte-hartzerako gune askeak dira; hauetan, zuen baimenaz eta anonimatu osoz argitaratutako gertakizunak ematen ditugu aditzera. Bestetan, zuona edo gureak diren hausnarketen berri ematen dugu, hemen entzuten ditugunak askotarako ematen digu, eta.

Gogorarazi beraz, 11611 telefono zenbakia eta blogak, zuen txokoak direla eta edozein argibideren beharretan, 116111-era deitzera animatzen zaituztegu!!

MIntza gaitezen baikortasunez gure gazteez

Peleas de adultos - Helduen arteko borroka Ez da 116111an jasotako deia. Aldiz, lehengunean kaletik nenbilela gertatutako gertakari batekin natortzue oraingoan

Sarritan gaurko adingabeen izaeraz eta baloreen gabeziaz mintzatzen gara helduok, bai profesionalok, bai hedabideek eta baita beste toki askotatik ere.Etengabeko matraka zaharkitu eta aspaldikoa izanik, bada bai hizketagaia helduon artean, eta esango nuke baikortasunez mintzatzeko dugun gabezia begi bistan uzten digula
“Gazteek alferrak dira!!, ez daukate inolako jakin-minik, ez balorerik…”

Pentsakera hau ez da oraingoa, ezta gutxiago ere. Aristotelesek isla zuenean idatziz bere garaikideen pentsamentuak, honela zioen: “Egungo gazteek ez daukate kontrolik eta beti daude haserre. Ez daukate errespeturik nagusiekiko, ez daukate edukaziorik eta moralik”. Platón ere bat zetorren bere ikaslearekin: ¿Zer gertatzen zaie gure gazteei? Ez die nagusiei zein gurasoei kasurik egiten. Ez dute errespetatzen legedia. Zentzu gabeko ideiak aldarrikatzen dituzte kaleetan zehar. Indargabetzen ari zaie morala. Zer izango da?

Ez da hereneguneko kontua, beraz. Baina nahi eta ez den arren, nerabe eta oroar gazteriari buruzko begirada gutxiezkoer hori, behin eta berriro errepitzan zaigu historian zehar, denboraren joan-etorriarekin loturarik izango ez balu bezala.

Ba post honetan begirune hori errefusatu nahi dugu, eta horretarako dakarkizuet istorio bitxi bat non nerabe biren portaera heldua gailentzen den nagusi biren portaera traketzaren ondoan. Bitxia benetan
Kontua zera da: 55 urte ondo pasatutako gizonezko bi mokoko hasi omen zirela kalean, batek zeraman txakurra eta haren eskubideak zirela medio.

Bapatean, Atilak harroputz deitu zion Anibali, eta honek “ostia pare bat eman baietz” erantzun besteari.A tilak berriz “ea nik ematen badizut zuri!!” mehatxatu Anibal, eta…
Alboan, 15-18 urte bitarteko lau gazte zeuden eserilu batetan trankil mobilekin, tiki-takan, jolasean. Di-da batean altxatu ziren. Hitzik esan gabe, bi hurbildu ziren Atilen ondora, eta beste biak Anibalengana joan. Trankil eta egoki, lasaitasunez, banatu zituzten, naiz eta batak paparretik kolpeta zeukan bestean eta…
“…Lasai , benga ba. Trankil, bukatu da. Benga lasai zu, ala tranquil tio…”

Portaera eta hizkera hobezinarekin, izugarriako errepasua emanez helduei, hauek agresibidade maila gutxitu egin zuten, eta azkenik bakoitza bere aldetik joan zen berba izorrak alde batetara utzita.

Gazteek bueltatu ziren eserilekura, eta ezer gertatu izan ez balitz bezela, beraien ziber-jolasekin jarraitu zuten; ez dakigu gertatutakoa washapetik kontatzeko edo …

Erabat gustatu zitzaidan gazteen portaera, baina ez gutxiago inguruan zeuden helduen artean sortu zen elkarriaketa..

“Gazteak direla eta ez direla!! Begira orain ere nork eman duen ilkasgaia!!”

Gogora ezazue gaurko kontaketa, norbait kexuka entzuten duzunean gazte guztien harira. Baikorrak izan gaitezen!… edo ahaztuta omen dugu nolakoa izan genuen nerabezaroa, eta nolako mina egiten ziguten “garrantzia gabeko” komentario batzuk.

Ezina ekinez egina

esfuerzo - ezina ekinez egina Gaur erabat pozik nago. Pozgarria da ikustea nola doazen aurrera gure seme-alabak, eta baita lana saiatuaren emaitzak ikusten ditugunean ere.

Lagun batzuk hainbat udatan etxera ekarri zuten “harrerako ume bat”, eskondu egiten da aurten. Urte asko izan ziren, eta lotura afektiboa areagotu egin zitzaien guztiei. Haurra mutikotu zenetik etortzeari utzi egin behar izan zion, baina teknologia berriei esker beraien arteko kontaktoa ez zen inolaz ere galdu. Eta noski, gure mutilak bere eskontza egunerako nire lagunen familia osoa konbidatu zuen. Bizipen zirraragarria egin zitzaien nire lagun hauei

Kontatu egin zidaten eskon-berriaren ume garaia. Nolako egoeran etortzen zen eta baita oporrak bukatu ostean, zein tristea egiten zitzaion bueltako bidea hartu beharra. Zeintzuk ziren eramaten zituen opariak, eta zeintzuk ez eramatea komegarriago ziren.

“Gaizki ikusteak mindu egiten gintuen” -esaten zidan lagunak- “Bere etxera bueltatzen zenean, ez genekian nola zeuden, ez eta hurrengo uda garaien etortzeari uztiko zion, etabar”

“Bost urte egin berri zituela etorrri zen lehenik gure etxera, eta gaur hogeita bi urte mando ditu. Gradu ertain bat egiten ari da, ez baitauka dirurik gehiagora heltzeko. Gainera bere ikasketak, lana eginaz ordaintzen ditu” -harro, Bixente lagunak-

Nire inguru hurbilean begiradatxo bat botatzea baino ez daukat konturatzeko berdintasunaren kontu hori ipuin bat dela. Izugarria da herrialde batzuren artean dagoen desberdintasuna . Han 22 urterekin aspaldi utzia dute atzean nerabezaroa, eta beraien bizitzen kargu egiten dira, nahi eta nahi ez. Ordea, hemengo batzuk ez daramate norabide berbera.

Desberdintasun kulturalak? Batzuen eta besteen arteko bizi-aukeren desoreka ?

Dena dela, egin dezagun hausnarketa sakona gai honen inguruan. Telebistan atera beharko luketeen historiak baitira hauek, hau da: ezerezetik irten eta burrukaren eraginez, bizi honetan duintasunezko non egon bat sortu dutenena, hain zuzen ere.

Zergatik barka eskatzea den hain garrantzitsua

Gurasoekin izan nuen eskola bilera batetan, bati baino gehiago entzun nion esaten gurasoek ez genuekeela barkamenik eskatu behar gure seme-alabei, hori autoritatea falta bezala uler dezaketelako. Baina hori ez da hórrela, inondik ere!

Barkamena eskatu - Pedir perdón — Barkamena eskatu – Pedir perdón

Seme-alabak hasiak ditugun gurasook, jakin badakigu, denbora eta eskarmendua izan baitugu lagun bide horretan, zenbaterainoko garrantzia duen errespetuak eguneroko bizikidetzan. Ez ala? Baina eraberean ohartuta gaude kontu horren zailtasunarekin, zeren aho betez diogun “errespetu” horren harira, beste hainbat balore edo ezaugarri daude lotuta: enpatia, pazientzia edo arretaz entzuten jakitea, besteak beste.

Ez da erraza eguneroko bizitza, eta, behar bada, oraindik zailagoa nerabe bat duzunean etxean, zeren garai hura erabakigarria eta konplexua baita gerora begira, eta gurasook erabat gogaigarriak bihur gaitezke beraientzat sasoi honetan.

Egia da bai, pazientzia ezinbesteko baliabidea dugula nagusiok beraiekin eztabaidan jartzen garenean, baina haiek ere martxan jarri behar izan ohi dute tresna bera ulergaitz, besteak beste, sentitzen direnean.

Hona hemen nire buruari ematen dizkiodan arrazoi batzuk barkamenaren onurak garrantzizkotzat jotzeko:

Seme-alabek ikasiko dute ez direla beti arrazoiaren jabe, eta erratuta egotea ez dela gabezia bat.
Konturatuko dira barkamena eskatzea ez dela erraza eta/baina praktikan jartzen badute sendoago sentitzen lagunaraziko diotela.
Zintzotasun jarrera etxean ikusi eta ikasteak, onura ordainezinak ekar dakizkioke gazteari
Nerabeak ikasiko du nolako garrantzia duen elkar-kontrako jarreren aurrean barkamenaren duintasunak.
Garrantzitsua,baita ere, onartzea besteen autokontrol galerak, eta ez horregatik “itxi atea” elkar ulertzeari.
Barkamena eskatzen duenak errepetua merezi duelako

Azken finean, barka eskatzen dakienak besteak errespetatzen ikasten du, eta horrek bere burua errespetatzera eramango dio.

Kontuz! Helduek erabaki xelebreak hartzen!

Egoera batzuetan, gurasoei ulertezina egiten zaie beste persona heldu batzuen portaerak beraien seme-alabekiko. Lehengo egunean 116111 –an horren adierazle izan daitekeen dei bat izan genuen. Hemen duzue laburbilduta dei horren mamia.
Deilariak, bi nagusi ziren. 17 eta 12 urteko alaba biren gurasoak, hain zuzen ere. Kurtso honetan, alaba nagusiak bere herriko voleibol taldea utzi egin du, beste talde hobe batean sartzeko, gustokoa baitu kirol hau eta baita gaitasun dexente eduki ere jolalari legez.

Dirudienez, erabaki hau ez dute gustoko hartu herriko taldeko entrenatzaileak eta zuzendaritzako kideek. Alde batetik, ulerkortzat jo daiteke taldeko “izar” baten irteerak izua, desoreka, tristura edo haserrea sortzea. Jakin badakigu lehiakortasuna galtzen dutela kirol taldeek beraien izarrak kanporatzen direnean, etabar. Baina oraingoan esku joan zaie taldeko arduradunei.

Kontua da, 12 urteko neskatoak bere ahizpak nagusiak utzi duen talde berean jokatu behar zuela aurten eta ez diotela utzi. Gurasoek esan digute ez dutela jaso inolako azalpenik, eta seguru daudela mendekua izan dela. Hori egia balitz; akabo!!!!
Normala den bezala, aita-ama hauek oso haserre daude erabaki honekin, baina eragin gehien neskatoarengan izan du.

Galdera batzuk datorzkigu burura. Agian honako hauek:

Zer dela eta ordaindu behar du ahizpa gazteenak nagusiaren erabakiak sortu dituen eraginagatik?

Pentsa ahal dute erantzule horiek nolako mina egiten ari diren neskatoari erabaki horrekin?

Zeuk Esan-etik nola lagundu diezaiekegu bada guraso hauei? Batetik entzun, entzun eta entzun, hustu beharra zuten eta. Horrelakoetan belarria ipini beharra egoten da. Bestetik aholkatu, nola ez bada, ahalik eta zuhurren eta zuzenen. Honelakoetan azalpenak eskatu behar dira bertatik bertara, askotan irtenbideak asmatzen baitira hizketaren bitartez. Ezin bada, hor dago Udaletxea (herriko kirol taldeek diru laguntzak jasoten baitituzte udaletik), Voleiboleko Federazioa edo Arartekoa, neskatoaren eskubideen alde egiteko.

Aldiberean, neskatoen aldamenean egotea ezinbestekoa da, eta beste aukerarik izango ez bagenu, beste voleibol talde bat aurketzea genuke helburu.

Geure onetik ez ateratzeko hainbat aholku

Iraila. Guraso asko lanera itzultzen dira udako oporrak igaro eta gero. Beraien seme-alabek oraindik ez dute eskolarik. Hilabete estreinatu berriaren lehen lanegunetako batean aita edo ama etxera itzultzean haserre bizian jartzeko giro ezin egokiagoa sortzen da, lanean egun txarra igaro dutelako eta, gainera, gaztetxoak, etxean ezer ez egiteaz gain, dena hankaz gora jarri duelako. Zer gertatzen da? Bada, gurasoa bere onetik ateratzen dela, lau garrasi bota eta, gainera, azkenean damutu ere egin daitekeela. Eta hortik aparte, horrek zerbaiterako balio izan du? Esan nahi duguna da, etsipena kanporatzeaz gainera, semeak edo alabak zerbait ikasi du?

Esan dugun bezala, aurreko paragrafoan gertatzen den egoeraren antzeko bat gertatzeko datak iritsi direla eta, hainbat jarraibide utziko ditugu hemen, beharbada ongi etor daitezkeenak hain zuzen ere hori ez gertatzeko, hau da, geure onetik atera ez eta lasai mantentzeko:

– Oso haserre gaudela onartu eta ez erreakzionatzea erabakitzea, hau da, nagusitzen zaigun amorruari biderik ez ematea.
– Lasaitasuna berreskuratzea; horretarako, baliagarria gerta dakiguke gelatik irtetea, begiak itxi eta itxarotea edo beste norabait begiratzea, 10 arte zenbatzea, etab., lasaitasuna berreskuratzeko behar dugun espazioa eta denbora izan dezagun.
– Lasaitu garenean gertaerak deskribatuko dituzten esaldiak erabiltzea, deskalifikazioak eta akusazioak alde batera utzita.
– Umore ona erabiltzea oso tresna indartsua da giroa leuntzeko, gertaerak desdramatizatzeko eta lasaitasunera itzultzeko.
– Gertatu dena orainaldian kokatzea, honelako etiketarik gehitu gabe: “desastre hutsa zara”, “alfer halakoa”, “beti…”, “horrela ez zara inora iritsiko”, inoiz ez duzu egiten…”, etab.
– Ohar edo gutun labur bat idaztea, gertatu dena, nola sentitu garen, eta arazoa konpontzeko guk egin behar genukeena edo hark egitea nahi genukeena deskribatzeko.
– Geure onetik atera bagara, barkamena eskatzea edo gertatutakoa sentitzen dugula erakustea.

Horiek praktikan jartzeko hainbat aholku baino ez dira, eta seguru zuek beste hainbat dituzuela horrelako egoeretan erabiltzeko… Kontatuko al dizkiguzue?

Mutila eta itsasoa

Trajedun gizon hark, merezitako atseden egun batzuk hartzea pentsatu zuen itsasertzeko herrizka batetan. Kotxeen zarata, ordutegi gogaigarri eta zentzu gabeko presazko bizimodutik aldegin nahi zuen, erabat.

Iritsi eta berehala aparkatu zuen BMWa, eta gorbataren korapiloa deseginaz batera ohinak jarri zituen lurrean. Alokatuta zuen apartamentu dotore hartara zihoala, oharttu zen lehenengo aldiz bere ejekutiboaren zapaten metalezko kirrizkaz.

Laster batean aurkitu zuen ateta. Atea irekita zegoen eta igogailurik ikusi ez zuenean arnasots negagarria bat irten zaion.

Nekatuta eta goibel sentitzen zen. Itsaso zabalaren ikuspegiak ezin zion barne larrialdia baretu, baina bai ordea tristuta sentipenetara murgilarazi. Animoa zertxobait suspertu nahian, bere ganorabako trajea soinetik kentzea erabaki zuen. Kamiseta bat eta abarketa parea nahiko lirateke inguru berri honetara egokitzen sentitzen hasteko eta begi bistan zuen hondartzara buelta bat eman. Hala eta guztiz ere, samintasuna urdailean errotuta sentitzen zuen eta izenik gabeko zulo hura areagotze aldera zihoakion.

Portura irten eta oinez hasi zen erabat pentsakor, eta konturatu orduko hodartza atarian aurkitu zuen burua. Ikusi zuen norbait zebilela urrunean mugimendu arraroak egiten, dantzan ibiliko balitz bezala edo. Hurreratu zenean ikusi zuen itsaz izarrak batzen zebilen mutiko bat zela. Batzen urertzetik eta baita itsasora indarrez batotzen ere.

Gizonak galdetu zion mutilari zertan zebilen. Hark erantzun zion:

“Lehorrean geratzen diren itsas izarrak batu eta itsasora bueltatzen ari naiz. Marea gehiegi beheratu da asko hil egingo dira”

Orduan gizonak esan zuen:

“ Baina egiten ari zarenak ez dauko zentzurik. Lehena zure zori da; hoiek hil egingo dira eta baita beste abere batzuren jana izango ere. Milaka itsas izar daude eta sekula ez duzu denborarik izango denak salbatzeko”

Mutilak zuzen begiratu zion gizonari; hartu zuen itsas izar bat eta jaurti zuen kementsu olatuen gainetik…

“…honentzako badauka zentzua…!!!”- esanik.

Gizonak, harrituta, aldegin zuen ezin baitzuen ulertu mutikoaren jokaera. Gau hortan ez zuen lo lasairik izan; mutilarekin amets egin zuen. Gaztea ikusten zuen itsas izarrak salbatzen behien eta berriro… Hurrengo goizean arinaketan bueltatu zen hondartzara, topatu zuen mutila eta itsas izarrak salbatzen lagundu zion.

Astean bost alditan gutxienez jaten al duzue familiarekin?

Badira egunak zeinetan geure seme-alabek ez dute irakurtzen, beharbada ezta algebra erabili aldi batetan baino gehiagotan ere eta egun osoan ez dute ezer idazten ezta arau ortografikoak erabili ere. Baina BADAGO egun guztietan egiten duten gauza bat: JAN EGIN.

Hori bai!!!Hori garrantzitsua izan beharko litzateke geure seme-alaben heziketan! Elikadurari eta osasun-ohiturei buruzko heziketa egokia.

Eta zer ari da gertatzen? Zergatik euren lehenengo hilabeteetan egoki elikatzen diegu eta ondoren, pixkanaka, elikagai desberdinak gehitzen dizkiegu, opil industriala eta zuku poteratuak askari gisa emanez, fruta urrunetik ikusiz eta gainera geure nerabeei hamaiketakoan txokolatezko palmerak edo gusanitoak hartzen baimenduz?

Badirudienez, elikadura-ohituren jarraipena eta kontrola, gurasoak etxean egunaren epe gehienetan ez egoteagatik baldintzaturik dago eta baita presan oinarritutako dietarekiko presioa gogorra ere. Baina, egitan, bai etxeetatik bai ikastetxeetatik ohitura osasuntsuetan hesitzeko ardura izan behar dugu.

Link bat errazten dizuegu ezin ahaztu dezakeguna gogorarazteko. Modu honetan, 83 minutu gordetzeko animatzen zaituztegu “Más allá del peso” dokumentalaz gozatzeko, zeinean elikadura osasuntsu baten garrantzia agertzen da era hunkigarri batean. Goian ikus desakezue ‘Play’ botoia sakatuz.

Astean, gutxienez, bost alditan zuen familiarekin jaten duzuen edo ez zuen buruari galdetzeko bultzatzen zaituztegu. Erantzuna ezekoa bada, zuen eredua berrikusi beharko da agian, ez?