Category: Familia

ESPERIENTZIAK OPARITU

juventud-comprometidaGaur, autobusean bi gazteren arteko elkarrizketa aditu dut. Gabonak eta kontsumismoaren inguruan ari ziren hizketan. Opariak nahi zituzten, baina orekatuak. Gabon jaiak gustuko zituztela, zerbait berezia bailitzan bizi izan baitituzte txikitatik; bestalde, hutsalkeria eta nahitaezko zein hala delako-aren kostu horien konplize izatea ez zuten gustuko.

Detaile hori konpontzeko ahaleginetan zenbiltzan, hainbat ideiez baliatuz. Mundua konpontzen, esaten den bezala.

Belarria tinko jarri dudala aitortu beharra daukat. Desitxuratze profesional hutsa. Entzun. Hemen, lanean, arazoak, iritziak, hausnarketak…entzuten ditugulako egunero.

Egunero entzuten ditugu hedabideetan, gaztaroaren inguruan pil-pilean dauden arazoak, balioen falta, parte-hartze urria etab. Eta kalera irtetean, prentsak dioenarekin bat ez datorren errealitatearekin egiten dut topo: gazteak, gizarte honen hutsalkeriaz kezkaturik; gazteak=arazoak horma-irudia bermatzen duen gizarte berarengatik kezkaturik. Eta ez da hala.

Eguna poztu didate gazte hauek, hainbatetan leporatzen dizkiegun topikoetatik at azaltzea erabaki dutelako. Hausnartzera gonbidatu naute beraien hausnarketek. Gazte hauek izango dira hain beharrezkoa den paradigma aldatzea lortuko dutenak, Mundu mailako gizarte eraldaketa bermatuko dutenak. Pena bat litzateke, ordea, jomuga hau lortzera bidean guk utzi diegun mundu lohi, hauskor eta hutsarekin topo egin behar izatea.

Ez dut nahi hain ezkor jarri. Azken finean, gazte hauek Esperientziak Oparitzeaz mintzo ziren, norbaiten ondoan bizi izandako momentu horien garrantziaz, alegia; publizitatearen gaur egungo  bonbardaketari so egin gabe, etengabeko objektu, jabetzak izatea soilik goraipatzen gabe.

Esperientziak familian, lagun artean; esperientziak, onak zein kaxkarragoak izan, norberaren eraikuntzan parte hartzen laguntzen dutelako. Bizitzako zenbait momentutan, oroitzapenen biltegira hurbildu eta solasaldiak, maiteekin bizitako momentu berezi horiek berreskuratzeak daukan garrantzia azpimarratu beharra daukagu. Gazteek zioten, momentu horiek beste ezer baino garrantzitsuago zirela eta zahartzarora heltzean, beraien ondorengoei momentu bereziak azaltzea gustatuko litzaiekeela; batez ere, oroitu ditzaketen horiek, berriki gertatutakoez gogora ezinik zaudenean, altxor bat delako oparitutako esperientziak oroitzea.

Txepeltxo bilakatzen ari naizela aitortu beharra daukat, baina autobusetik hunkiturik jaitsi nintzen, hunkiturik eta itxaropena dagoenaren konbentzimenduarekin.

 

Hitzek, zama handia daukate autoestima kontuetan

Gaur, arreta eskatzen duen ariketa bat proposatzen dut.pensamiento_positivo

Egunerokotasunean erabiltzen dugun hizkuntzak pertsona gisa definitzen gaitu, gure jarrerak adierazten ditu eta bizitzak jartzen dizkigun oztopoei nola aurre egin adierazten du. Erabiltzen dugun hizkuntza, gure ikuspuntu eta nortasunaren isla da.

Lagun batek ondoko hau esan zidan aurrekoan: “Pentsamendu ezkorrak saihesten ahalegintzen ari naiz”. Zenbaitei, beharbada, iruzkin honek ez die ezer esaten; beste batzuei ordea, harridura sortu eta ondokoa erantzun dezakete: “Hasi orain eta esan ezazu pentsamendu baikorrak izaten ahalegintzen zarela!!”

Edo azken hau hobetuz: “Modu baikor batetan pentsatuko dut”.

Beraz, hau da proposatzen dudan ariketa: hizkuntza baikorraren garrantziaz jabe gaitezen inguruan egiten ditugun komentarioak antzemanaz, ala nola: “Zer, gaur ere ez zara orduan helduko, ez da ala? eta baikor bilakatu “Gaur, sasoiz etorri zaitezen gura dut”.

Behar bada, eta bakarrik behar bada, gure hizkuntza baikor, aberats eta ikusgarriagoa bihurtzen baldin bada, gure biziak horretariko zerbait bereganatu dezake eta hala, eraldaketaren bideari askatasuna eman.

`Zer moduz?´ galderari, ´…tira…´, ´ez naiz kexatzen´ edo ´betiko martxan´ erantzuna ematen imaginatu al ditzazkegu Jesus, Gandhi edo Luther King?

Hasi dezagun ariketa hau egunerokotasunean erabiltzen, gure familiekin adibidez eta ziur, jarreren aldaketez jabetuko garela. Alde oso positiboa dauka honek, ez baitago ongi egiteko modu bakarra, asko baizik; eta, hizkuntzak gure eta ingurukoen bizitzan daukan garrantziaz jabetzea zein garrantzitsua den ikusi behar dugu. Hitz soil batek laztan baten zirrara izan dezake, edota orbain baten esanahia.

Zeuk Esan Telefono Zenbakia, Zer da?

Agur bero bat gure bloga jarraitzen duzuen denoi.

Gure eremutik kanpo izandako ezbehar teknikoen ondorioz, eta, jasandako geldiunearen ondoren, (irrikan geunden hau esateko!) Berriz ere bueltan gara!!

Askok galdetu duzue isilunearen zergatiaren inguruan, eta zerbitzuak jardunean jarraitzen ote duen.

Eraso informatikoa izan dugu, blogak hondatuta zeuden eta bai, zerbitzuak bere jardunean jarraitzen du.

Galdera horiei dagokien erantzuna, beraz, Bai da; orain arte bezala, egitekoak egiten jarraitzen dugu, betiko betebeharrak burutzen. Zer den betikoa? Hemen duzue azalpena.

Zeuk Esan, Eusko Jaurlaritzaren laguntzazko telefono zenbakia dugu, Haur eta Nerabeei zuzendutakoa, batipat; Adingabekoen telefono zenbakia, alegia. Zenbait baldintzek ahalbidetu zuten honen sorrera.

Alde batetik, Otsailaren 18ko, 3/2005 Legeko 42. Artikuluak dioenari erantzuna emaneteko: Haur zein Nerabeei Arreta eta Babesa eman behar zaie, hauen eskubidea baita informazio telefoniko zein elektronikoa bideratzen dituzten zerbitzuei, doako sarbidea izatea.

Bestetik, Europar Legebiltzarreko Gizarte-Gaien Txostenaren ondorio gisa, zeinak, 2010ean, haur eta gazteen gaiei erantzungo zien 116111 telefonoa abian jarri zuen, Europar Batasuneko herrialde guztiak erabaki honen jakitun eginik.

2010eko urriaren 5an hasi zen, beraz, zerbitzu honen ibilbidea, komunikazio esparru desberdinak agerian utziz: 116111 zenbakian arreta telefonikoa, Zeuk Esan webgunea, Sare Sozialak, YouTube kanala, Zeuk Esan Aldizkaria eta heldu zein gazteentzako blogak, parte hartu nahi duen ororentzako askatasun osoa bermatuz.

Hauekin batera, psikologia eta gizarte hezkuntzan adituak diren langileekin egiten dugu topo; talde hau da aipatutako tresnen erabilpena eta hedatzea sustatzen eta bermatzen duena.

116111aren bitartez, galdekizun sorta zabal bati ematen diogu erantzuna. Askotariko gaiak dira, horien artean eskola jazarpenarekin loturikoak, berdinen artean edo familian ematen diren harreman-gatazkak, gai afektibo-sexualak, autoestima arazoak, bakardade sentimenduarekin loturikoak…

Sufrimendua handia izaten da batzuetan; bestetan, kezkak hitzetan jartzearen beharra, beste aldean norbait entzuten dagoela jakitearen lasaitasuna. Beldur eta zailtasunak gainditzeak ematen duen poztasunarekin egin dugu topo, eta, baita burutzen dugun lanarekiko esker onarekin.

Gorago adierazi bezala, blogak, adierazpen eta parte-hartzerako gune askeak dira; hauetan, zuen baimenaz eta anonimatu osoz argitaratutako gertakizunak ematen ditugu aditzera. Bestetan, zuona edo gureak diren hausnarketen berri ematen dugu, hemen entzuten ditugunak askotarako ematen digu, eta.

Gogorarazi beraz, 11611 telefono zenbakia eta blogak, zuen txokoak direla eta edozein argibideren beharretan, 116111-era deitzera animatzen zaituztegu!!

Oldarkortasuna eta biolentzia (3.atala)

Aureneko post-ean esan bezala, oldarkortasuna, gizakiaren izate naturalari atxikirik doakio. Eta ez hori soilik; “sufrimendua” hitzetan adieraztearen ezjakintasuna azalerazteko modua dela azpimarratu beharra dago. Harrigarria dirudi sarritan, baina, honek igortzen duen mezu zein jokaera oldarkorraren eskaeran ez da zalantza izpirik ageri; badakigu “esateko” erabiltzen den moduak ez duela bueltan ezer jasotzen, modu oldarkorrak izua eta bazterketa eragiten dituelako, gehienetan, eskaerak bere baitan daukan mezu egiazkoena aita edota amari zuzendurikoa delako. Azken hipotesi hau da post-multzo honetako lehenengoan planteatzen genuena.

Agresividad y violencia

Bigarren postean, oldarkortasun kontzeptua beste eremu batzuetara hedatu genuen, hala nola, subjektuak norberari zuzendutako jokaerak azpimarratuz eta, hauen adibideak jarri genituen (errua norberari egotzi, beste batzuen artean); iradokitzera eman genuen, zaintzaren lehendabiziko esperientziak izango zirela inpultso oldarkorra, kanporantza edo barnealdera igortzea bermatuko zituzten faktoreak. Azken hauek mezu indartsuak daramatzate bere baitan. Gomuta ditzagun bada, bere buruaz beste egin nahi duten horien eskutitzak.

Hirugarren post honetan, konplexutasun maila bat gehituko dugu: oldarkortasun-bortizkeria binomioa. “Oldarkortasuna eta biolentzia (3.atala)” irakurtzen jarraitu

Agresibitatea eta zaintza gabeziak – 2. atala-

pasivo-agresivoAzkeneko postean azpimarratzen genuen, haur baten eboluzioaren garapena bermatzeko ezinbestekoa dela etxeko egonkortasuna, zehazki, familia-giroarena. Egonkortasuna eta tratu egokiaren arteko harremana agerikoa dela ematen du, baita kontrako poloan azaltzen dena ere; hau da, ama-haur zaintzaren etenaldi, gutxitasun edota faltak harreman horren baitan duen garrantzia nabaria dela.

Aitzitik, jakina da zaintza gabezia edo falta horren baitan hazten diren haurrek, tonalitate urria eta jokaera iheskor zein beldurtia adierazten dutela. Ondorioz, eta, aipatutako testuinguruko baldintzak emateko aukerak baldin badaude, jarrera eskatzaile, ausart eta/edo konfrontatiboz hornitutako garapena emango da haur horiengan; guzti hau, ukatu zaien horren  exijentzia-erreakzio nabari gisa. Bestalde, egongo dira begirada arrotzaren aurrean ikusezin bihurtzea aukeratuko dutenak ere. Norberarekiko balorea gutxietsi eta errealitate hura gabezian oinarrituko duten haurrak hazi eta garatuko dira, ondorioz.

Lehendabiziko kasuan, jarrera erasokorrak alderdi kanporakoia eskuratu edo bereganatuko du eta hau, harremanetan bistaratuko da erronka, kontrol, erakusketa edo antzeko portaeren bitartez. Bigarren kasuan berriz, oldarkortasuna barneratu egingo da, “irentsi”, gorde, eta haurrak berak, norberari egotziko dio errua.

Kanpo alderantz azaltzen dena, baita barnerantz adierazteko joeraduna ere, oldarkortasun adierazpen gisa ulertzen dira, oldarkortasuna, bizitzan aurrera egitea bermatzen duen modutzat ulertua; oldarkortasuna, bidea eraikitzeko ematen digun indar bezala ulertua, eta, biologikoki, psikologikoki eta sozialki bizirauteko aukera ematen gaituen tresna gisa ulertua.

Bi alderdiek harremanei aurre egiteko aukera bereziak adierazten dituzte, eta hala, praktikan jartzean antzemango dira egokiak diren ala ez; azken baldintza hau ematen baldin bada, jokaera, arazotsutzat jotzeko aukera egon daiteke. Azken adibide honetan, bada, gaizki bideraturiko oldarkortasun bulkada baten inguruan mintzatuko ginateke.

Beraz, zer esan nahi dugu “gaizki bideraturiko jarrera edo bulkadak” aipatzen ditugunean? Datorren postean mintzatuko gara horren inguruan.

Agresibitatea eta gabeziak zaintzan

agresividad y la falta de cuidadosAgresibitatea berezkoa du gizakiak. Emozio bat da, poztasuna edo tristura diren bezala. Bere agerpena, testuinguruan ulertu behar da, horrela bere zergatia ulergarri bihar baitaiteke.

Jaio berritan haurraren joera agresiboa dirudi. Gose bada negarrari emango dio, zikin badago garrasiari edo bakarrik aurkitzerakoan kexu ager dakiguke.

Dena dela, portaera hauek ez ditugu arrarotzat jotzen, ez ditugu arazo baten seinale modura ikusten. Normaltzat onartzen ditugu, haurren izaera horrelakoa baita. Ama edo aita gai dira ulertzeko zer unetan agertzen diren jokaera hauek, zeintzuk izan daitezkeen haren zergatiak, nori dauden zuzenduak eta zein helbururekin. Familia ongi moldatzen ohi da haurraren beharrizanetara, ulertzen duelako nola jokatu, nola lasaitu haurra, etabar.

Honela egokitzen dira familia gehienek, baina batzuek arazoak dituzte haurra lasaitzerakoan. Zergatik ez da isiltzen umea?, pentsatzen dute hauetan.

Utzi dezagun alde batera arazo fisikoak, hauek izan baitaitezke umearen larritasun deidarren iturri, inoiz. Aldiberean, aster dagigun nola, goian aipatutako joera horiek, eralda daitezkeen normalak izatetik arazo seinale izatera. “Agresibitatea eta gabeziak zaintzan” irakurtzen jarraitu

Belaunaldi-arteko gaitasunak

Capacidades generacionales

 

 

 

 

 

 

 

 

Gaur formakuntza saio bat izan dugu eta oroimina sentitu dut. Begirada atzera bota eta gurasoekin bizi izandako momentuak etorri zaizkit burura, ala nola, bideoaren programazio momentua (amak benezolar telenobela ikusi ahal izateko, VHS izenez bataiaturiko tresna zaharkitu hura erabiltzen nuen). Gogoan daukat, gurasoek azaltzen zuten zailtasuna gailu hura erabiltzeko orduan, eta, ondorioz, nigana jo behar izana.

Oroitzapen hauen zergatia nire semearen burugogorkeriaren ondorio izan da, Facebook eta Twitterren kontu bat egin dezadan animatzen bainau setatsu. Ezin ahaztu ezta, Interneten irakur ditzakedan egunkari gogokoenak (RSS irakurgailuaz baliatu beharra daukat horretarako) eta Google-n egin behar dudan kontu berria, Calendar aplikazioaren bitartez hitzorduak, bilerak…egunean eramatea baimenduko didalako.

Gurasoek bideoaren erabilpenaren aurrean zeukaten sentsazio berbera izan dut momentu hortan. Suposatzen dut, denbora pasa ahala eta, nire gogorik barnekoenak ikaskuntza prozesu berri honetan murgiltzen ditudan heinean, nire semeak proposatu dizkidan betebehar asko burutzeko gai izango naizela; badakit ordea, berak gustura egiten dituela kontu guzti hauek, erraztasun osoz maneiatzen baititu bere gaitasunak.

Badirudi, belaunaldi bakoitzak badakartzala berarekin aurreko belaunaldikoek baino gaitasun teknologiko hobeak. Kasu honetan nire semea da sare sozial eta Internetarekin, edota nire gurasoak ziren bideoaren programazioa eta nirekin; edo 6 urte eskas dituen loba, ordenagailuko sagua maneiatzen, zeinak milaka buelta ematen dizkion nire anaiari (bere aitari).

Eskola, kalea eta beste hainbat gizarteratze elementu dira gaitasun horiek bermatzen dituztenak; etxekook, bestalde, eremu guzti honek eskaintzen dizkien jakintzak bereganatzea ahalbidetzen dizkien tresneria errazten diegu. Ezagutza guzti hau modu autonomo eta autodidakta batetan bereganatu dute, zeina, oso positibotzat jotzen dudan.

Hala ere, badira teknologia berrien maneiuaren inguruan ematen diren zenbait arrisku. Gurasook arreta osoa jarri beharra daukagu gure haurrek sarean gauzatzen dituzten mugimenduekin. Horretarako, blog honen irakurle guztiei gomendatzen dizuet ondokoa: Eusko Jaurlaritzak argitaratutako, Tresneria digitalaren erabilera seguru eta arduratsuan hezteko Gurasoentzako Gida ”Teknologia Berriak, hitz egingo dugu familiartean” ; esteka honen bitartez hel zaitezkete informazio gunera.

Pentsarazteko txokoa

rincóndepensar - pentsaraztekotxokoaBetidanik,  interesgarritzat jo izan dut iraskaskuntza. Garai batean bide hori jorratzeko grina piztu zitzaidan, baina psikologiaruntz bideratu nituen nire pausoak, eta arrasgero ez naiz sekula damutu hartutako erabakiaz. Dena dela, maisu edo iraskale ikasketak burutu ahal izatea, benetako luxua dela iruditzen zait. Ume baten garapen-bidean eragin baliogarria edukitzeak, erantzukizun handia darama, nahiz eta aldiberean, izugarrizko pizgarria den.

Pentsatzen dut eskolaz formakuntza eremu bat izango balitz bezala, eta ez informazio iturri soil modura. Familiaren lana ordezkatu ez arren, haren jarraipidean ahalegintzen dena, hain zuzen ere.

Nire lana dela eta, hezkuntza ereduez eta irakasleen lanaren inguruan hausnarketa egitea tokatu izan zait sarritan. Bidean zertxobait ikasi izan dut, eta baditut gai horren inguruan jorraturiko ideia batzuk, batez ere, egin behar ez direnen harira.

Hori dela eta, nahiko nuke gaurko idatzi honetan heziketa metodología zehatz bati aipamena egin. Ez dakit zenbateraino egon zezakeen zabalduta metodo hura, baina behin baino gehiagotan izan dut beraren berri, eta zer pentsatu ematen dit.

Atzo bertan profesional batek deia egin zigun gure 116111 telefono zenbakira, aholku eske, 4 urteko ikasle “bihurri” baten portaera nola bideratu ez baitzekitela. Aipatu zidan “ez dakigu zer egin, beti baitago bere ikaskideak jotzen eta molestatzen”.

Umeari buruz egin nizkion galderak, haren portaeraren testuinguruari buruzkoak edota beste bitxikeriez hitzegitean, joan nintzen bada arazoaren irakurketa bat borobiltzen. Horretan genbiltzala, honako hau esan zidan:

“…pentsarazteko txokoro bidaltzen dugu, bihurrikeriren bat eginten duenean eta…”

“Pentsarazteko txokoa” metodología pedagogiko bat da, eta oroar portaera bihurriak zuzentzeko erabili ohi dena. Bertan bihurri portatzen den haurra, bazter batetara bidaltzen da…pentsatzera¡, bizkarra emanez gelakideei.

Erabat konbentzituta nago, metodo horren jatorrizko helburua, oldarkor portatzen ziren haurretan hausnarketa eta emozioen enpatia garatzea zela. Baina, nola irakatsi behar zaio haur bati pentsatzen? Esango nuke, adibidea emanez; hau da: elkarrizketan.

Umeari, lagundu egin behar zaio pentsamenduak gara ditzan, hauek ez baitaude sortuak aurretiaz. Hizketan, beraz, eta galderak eginez, erantzunak berriak eraikitzen diren neurrian. Horrela ikasiko du bere buruarekin hizketatzen edo, beste modu batetara esanda, bere bakarrizketak edukiz betetzen. Baina bazter batetara bialtzen badiozu, bere isil-hizketaren hutsunearen aurrean jarriko duzu, ez baitauka bakarune horretan hausnarketarako baliabiderik. Hutsune hori betebeharrean, errudun sentí daiteke, baina ez erantzule, eta ondorioz zuzendu beharreko jarrerak hobetu beharrean, txarreratz egin litzake.

Ez ditzagun haurrak “pentzatzera…” derrigortu, ez baitakite zer den “pentsatzea”, eta gainera, derrigortasuna ez baita biderik pizgarriena ezer onik lortzeko. Mintza gaitezen beraiekin, hausnarketarako bidean jarri nahi badiegu. Haurrak harremanean ikasten baitu, eta ez biziari bizkarra emanez.

MIntza gaitezen baikortasunez gure gazteez

Peleas de adultos - Helduen arteko borrokaEz da 116111an jasotako deia. Aldiz, lehengunean kaletik nenbilela gertatutako gertakari batekin natortzue oraingoan

Sarritan gaurko adingabeen izaeraz eta baloreen gabeziaz mintzatzen gara helduok, bai profesionalok, bai hedabideek eta baita beste toki askotatik ere.Etengabeko matraka zaharkitu eta aspaldikoa izanik, bada bai hizketagaia helduon artean, eta esango nuke baikortasunez mintzatzeko dugun gabezia begi bistan uzten digula
“Gazteek alferrak dira!!, ez daukate inolako jakin-minik, ez balorerik…”

Pentsakera hau ez da oraingoa, ezta gutxiago ere. Aristotelesek isla zuenean idatziz bere garaikideen pentsamentuak, honela zioen: “Egungo gazteek ez daukate kontrolik eta beti daude haserre. Ez daukate errespeturik nagusiekiko, ez daukate edukaziorik eta moralik”. Platón ere bat zetorren bere ikaslearekin: ¿Zer gertatzen zaie gure gazteei? Ez die nagusiei zein gurasoei kasurik egiten. Ez dute errespetatzen legedia. Zentzu gabeko ideiak aldarrikatzen dituzte kaleetan zehar. Indargabetzen ari zaie morala. Zer izango da?

Ez da hereneguneko kontua, beraz. Baina nahi eta ez den arren, nerabe eta oroar gazteriari buruzko begirada gutxiezkoer hori, behin eta berriro errepitzan zaigu historian zehar, denboraren joan-etorriarekin loturarik izango ez balu bezala.

Ba post honetan begirune hori errefusatu nahi dugu, eta horretarako dakarkizuet istorio bitxi bat non nerabe biren portaera heldua gailentzen den nagusi biren portaera traketzaren ondoan. Bitxia benetan
Kontua zera da: 55 urte ondo pasatutako gizonezko bi mokoko hasi omen zirela kalean, batek zeraman txakurra eta haren eskubideak zirela medio.

Bapatean, Atilak harroputz deitu zion Anibali, eta honek “ostia pare bat eman baietz” erantzun besteari.A tilak berriz “ea nik ematen badizut zuri!!” mehatxatu Anibal, eta…
Alboan, 15-18 urte bitarteko lau gazte zeuden eserilu batetan trankil mobilekin, tiki-takan, jolasean. Di-da batean altxatu ziren. Hitzik esan gabe, bi hurbildu ziren Atilen ondora, eta beste biak Anibalengana joan. Trankil eta egoki, lasaitasunez, banatu zituzten, naiz eta batak paparretik kolpeta zeukan bestean eta…
“…Lasai , benga ba. Trankil, bukatu da. Benga lasai zu, ala tranquil tio…”

Portaera eta hizkera hobezinarekin, izugarriako errepasua emanez helduei, hauek agresibidade maila gutxitu egin zuten, eta azkenik bakoitza bere aldetik joan zen berba izorrak alde batetara utzita.

Gazteek bueltatu ziren eserilekura, eta ezer gertatu izan ez balitz bezela, beraien ziber-jolasekin jarraitu zuten; ez dakigu gertatutakoa washapetik kontatzeko edo …

Erabat gustatu zitzaidan gazteen portaera, baina ez gutxiago inguruan zeuden helduen artean sortu zen elkarriaketa..

“Gazteak direla eta ez direla!! Begira orain ere nork eman duen ilkasgaia!!”

Gogora ezazue gaurko kontaketa, norbait kexuka entzuten duzunean gazte guztien harira. Baikorrak izan gaitezen!… edo ahaztuta omen dugu nolakoa izan genuen nerabezaroa, eta nolako mina egiten ziguten “garrantzia gabeko” komentario batzuk.

Izen gabeko izua

besarkada - abrazoBat-batean, begiak ireki eta gorputzera bueltatu nintzen, eta han “izen gabeko” izuaren presentzia sentitu. Ez nuen espero izua, eta ikaratu egin nitzen sentitzean.

Nire bihotzaren taupada azkarren premiak, ohera bertara egotzi zidan ametsetatik , non izara garbien lurrina nahastu egin zitzaidan nire ikaratutako izerdiaren usainarekin

Bi edo, gehienez, hiru segundo baino gehiago ez ziren pasatu, eta sukaldetik ama entzun nuen abesten. Egunero, etxeko lanak egin ohi zituela kantatzeari ematen zion. Bere garaiko abesti ezagunak ziren, bere gozotasun bereziarekin, abesten zituenak. Nahi gabe, amak ikararen atzaparretatik libratu nituen.  Di-da batean altxatu nintzen nire ohetik eta baita salto bitan zeharkatu ere gure etxeko pasillo txikia. Sukaldera iritsi eta amaren besoetan murgildu nintzen. Bere besoetan hartu zidan eta hantxe bertan ikarak denak uxatu egin ziren, magia egin izan balitz bezala.